وقتی که سرباز بودم بعد از اتمام اموزشی تقسیم شدیم ومشغول نگهبانی و حراست گشتیم اما من وچند نفر از بچه ها دارای حکم درجه گروهبانی بودیم که در پادگان اموزشی جا مانده بود وتحویل نگرفته بودیم روزی یکی از بچه ها که از مرخصی برمیگشت درجه هاشو اورده بود. بعد از دیدن ان دوست عطشی سراسر وجودمو فرا گرفت ،یک حس قدرت طلبی یا برتری جوی همچنین برای فرار از وضعیت موجود (نگهبانی) واین فکر غرور افرین که بعدها عکس کارت پایان را با درجه گروهبانی به همه نشان میدهم .چه افکاری؟ حالا امروز باید برویم کلی پول بدهیم تا ان کارت روحیه اور را تعویض وبه جای ان کارت هوشمند دریافت نمود. بعضی جاها باید سخت نگرفت

نظرات شما عزیزان: